Een jaar geleden alweer zei m'n coach Theo Olling over een nieuw werk van me: Valt me van je tegen Joke. Ja,ja, dacht ik. Hij had natuurlijk gelijk. Om dit nou te horen vond ik niet zo leuk. Eenmaal weer thuis ben ik gaan zitten en stond pas weer op toen ik wist hoe ik verder wilde namelijk met de laatste portretten van m'n Brillenproject. En nu, een jaar later kijk ik terug en zie wat het allemaal al heeft opgeleverd. Naast een koekblik vol kleine portretjes, een schat aan tekeningen in een schetsboekje. Nieuwe ideeën om verder uit te werken. Vervolgstappen: schilderijen, tekeningen. Zelfs m'n nieuwe visitekaartje is er eentje met een eigen werk erop. Heleen van der Hooven heeft poppen gemaakt met m'n dames als startpunt (inclusief borstjes). En nu heb ik de vervolgstap gemaakt om verder te gaan met een enkele dame per tekening. Verzadigd? Nee hoor, ik ga gewoon door.
One year ago my coach Theo Olling said about a new work I made: I'm disappointed Joke. Of course he was right. I didn't like to hear this. So when I was at home I sat down and stood up when I knew how to continue namely with the last portraits I made during my glasses project. And now, a year later, I look back and see what this all gave me. Beside a Biscuit Tin filled with little portraits a treasure of drawings in a sketchbook. Next steps: paintings, drawings. Even my piece de resistance has a drawing of my own. Heleen van der Hooven made dolls with my ladies as starting point (inclusief breasts). So now I decided to pass on with only one lady in a drawing. Satisfied? No, I just continue.
