work in progress 2

Soms weet ik niet precies waarom ik beelden zo schilder. Iets in me zegt doe het nou maar. En.. ik doe dat dan maar.

Sometimes I don't know why I paint pictures this way. Something in me says: Just do it. And... I'll do that. 

Work in Progress

De vakantie is voorbij en er is weer ruimte om te schilderen. Dit portret valt uiteen en is veranderd in een enkel bot. Het gezicht wordt blootgegeven.

Vacation is over and there's space to paint!!!!!. This portrait breaks apart and has changed into a single bone. The face has been denuded. 

Work in Progress.

Natuurlijk heb ik iets te zeggen met m'n portretten. Dat ze spontaan ontstaan bijvoorbeeld. Dat ik die persoon zou kunnen zijn maar misschien herken je jezelf er wel in. Dat het gaat over verbeelding, je ergens achter verschuilen. Dat het gaat over een heleboel geklets en wat een innerlijke rust het zou opleveren als je dit achterwege laat. Herkenbaar?

Of course I've got something to say with my portraits. That they start spontaneous for example. That I could be that person, but maybe you'll recognize yourself in it. It's about imagination, you want to hide yourself behind something or someone. That it's about a lot of gossip and oh, you would be so calm if you left this behind. Do you recognize it?